محمدحسین شیرین^*

محمدحسین شیرین (عکس از مجموعه‌ی مهدی به‌خیال).

محمدحسین شیرین در سال ۱۳۰۱ﻫ ش در شهر همدان در محله‌ی جولان به دنیا آمد. وی تحصیلات مکتبی خود را زیرنظر میرزا احمد به انجام رساند؛ اما طولی نکشید پدر خود را از دست داد و به کسب و کار روی آورد و مسئولیت خانواده را برعهده گرفت.

محمدحسین که تخلص شیرین را برای خود برگزیده بود؛ از سن ۱۵سالگی به عرصه‌ی شعر و شاعری روی آورد و در انجمن‌های ادبی راه پیدا کرد و از حشر و نشر با بزرگان آن دوران هم‌چون: مفتون کبریایی، میرزا یعقوب الستی «ناهید»، دبیر قصاب «پرتو»، جعفر پیدا، صفاء‌الحق مدنی کسب فیض کرد و از محضر آنان خوشه‌ها چید.

او در انواع قالب‌های شعری (غزل، قصیده، ‌مثنوی و…) طبع‌آزمایی کرده است اما بیشتر اشعار وی بر مبنای گویش محلی است که می‌توان او را یکی از پیشگامان شعر محلی به حساب آورد.

محمدحسین شیرین با آن‌که در ۵۰سالگی درگذشت اما بیش از ۵۰۰۰هزار بیت شعر از او باقیمانده است که تا به‌حال به‌‌صورت کامل یا گزیده منتشر نشده است؛ مگر تعدادی اندک که در میان گزیده شعرهای دیگر شاعران لهجه‌سرای همدانی به گویش محلی چاپ شده است.

چند دفتر از اشعار منتشر نشده‌ی وی نزد نگارنده محفوظ است که امید است بتوانم باقی سروده‌های وی را به دست آورده تا به شکل دیوانی مستقل به علاقه‌مندان ارائه دهم.

* محمدحسین شیرین از پیشگامان شعر محلی همدان، روز‌نامه‌ی همشهری، (ویژه همدان)، سال بیست‌و‌یکم، شماره ۶۰۶۷، شنبه ۲۳شهریور ۱۳۹۲، ص ۳.